«Դիմադրություն» շարժման բողոքի ակցիաների վերաբերյալ Radar Armenia-ն զրուցել է Պահպանողական կուսակցության նախագահ Միքայել Հայրապետյանի հետ։
— Պրն Հայրապետյան, «Դիմադրություն» շարժման ներկայացուցիչները բողոքի ակցիաներ են իրականացնում ՀՀ ժամանող արևմտյան երկրների ղեկավարների, դեսպանների մոտ, այսօր էլ ԵՄ գրասենյակի մոտ էին։ Սակայն նույն քայլերը չարեցին ՀԱՊԿ պաշտոնյաների այցի դեպքում։ Այստեղ միտում տեսնո՞ւմ եք, թե՞ ոչ։ Ինչո՞ւ է այդպես արվում։
— Այդ, այսպես կոչված, շարժումը ռուսական քաղաքականության սպասարկուն՝ հինգերորդ շարասյունն է Հայաստանում, առաջնորդվում է բացառապես Ռուսաստանից ստացվող հրահանգներով, ինչպես 1920թ. մայիսյան ապստամբություն բարձրացրած հայ բոլշևիկները և, մի քանի ամիս անց, ռուսական բանակի կազմում Հայաստանի վրա հարձակված և պետականությունը ոչնչացրած հինգ արցախցիները (Սարգիս Կասյան, Ասքանազ Մռավյան, Սահակ Տեր-Գաբրիելյան, Ալեքսանդր Բեկզադյան, Իսահակ Դովլաթյան) և մեկ սյունեցին (Ավիս Նուրիջանյան): Հիմա էլ սրանց է հրահանգված քաոտիկ վիճակ ստեղծել Հայաստանում, որպեսզի այդ վիճակից օգտվելով՝ Ռուսաստանը դյուրությամբ ու անխոչընդոտ կարողանա կատարել Թուրքիայի և Ադրբեջանի առջև ստանձնած իր պարտավորությունները, ինչպես արեց 1920-21թթ.-ին՝ անկախ Հայաստանի հսկայական տարածքների հաշվին (Կարսի մարզ, Սուրմալուի գավառ, Նախիջևան, Արցախ) վճարելով հարավկովկասյան իր առևտրում: Ռուսները հրահանգել են նաև ցույցեր անել բացառապես քաղաքակիրթ երկրների դեսպանատների ու պատվիրակությունների առջև, որպեսզի հանրային ենթագիտակցական մակարդակում «վարկաբեկվի» Արևմուտքը, և մեր «վերջին հույսը» մնա ռուսական հակաքաղաքակրթական սայլին լծվելը: Բնական է, նրանք երբեք չեն հանդգնի ցույց անել ՀԱՊԿ-ի կամ ռուսական որևէ կառույցի ու պատվիրակության առջև, քանի որ իրենք չեն իրենց գործողությունները որոշողը, այլ՝ Ռուսաստանը:
ՀԱՊԿ-ի՝ առանց բացառության բոլոր երկրներն արդեն իսկ ոչ միայն ասել են, որ Արցախն Ադրբեջան է, այլև՝ շնորհավորել են պատերազմում Ադրբեջանի տարած հաղթանական ու մեր հազարավոր զոհերը: Դրան հակառակ՝ հենց եվրոպական կառույցները, պետությունները և ԱՄՆ-ն են բազմիցս հայտարարել, որ Արցախի կարգավիճակի հարցը դեռ լուծված չէ: Այդ «շարժումը» մեր ազգային խայտառակության գագաթն է, հարյուր տարի առաջվա պետականակործանման կրկնությունը: Անբարոյականությունը պոզով-պոչով չի լինում:
— Նրանց այդ քայլերը որքանո՞վ են արդյունք տալիս։
— Նրանց քայլերը, հուսանք, արդյունք չեն տա, և մեր պետությունը չի կործանվի՝ նորից հայտնվելով Ռուսաստանի կազմում:
— Ինչո՞ւ։
-Դա ոչ թե իրենց ապաշնորհությունից է կախված, այլ քաղաքակրթական մեր դաշնակից արևմտյան երկրների օժանդակությունից և ուկրաինական արժանապատիվ դիմադրությունից, որը հյուծում է Ռուսաստանին՝ թույլ չտալով նրան՝ իր գազանային ախորժակը մինչև վերջ բացել նաև Հարավային Կովկասում: