ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ ՋԱՆ ԱՐԴԵՆ 2-ՐԴ ՄԱՐԴՆ Է, ՈՐ ԻՆՁ ԳՐՈՒՄ Է, ԹԵ ԻՆՁ ԻԲՐ ՎԱՐՉԱՊԵՏՆ Է ԲՅՈՒՋԵԻՑ ՀՈՎԱՆԱՎՈՐՈՒՄ, և այդ մարդը բոլորիս ծանոթ հայտնի քաղաքական գործիչ է․․․ նման ստոր սուտ տարածելով փորձ է արվում Փաշինյանին խայտառակեն ու ինձ էլ լռեցնեն․․․ պարզ է իմ հրապարակումները, յութուբում եղած վիդեոները խանգարում է շատերին, որ թիկունք եմ կանգնում վարչապետին․․․
բա ու՞մ թիկունք կանգնեմ․ ձե՞զ , աթոռի կռիվ տվող աբիժնիկներիդ, որ հազար ու մի սուտ եք մոգոնում, որ
վարչապետին տապալեք, չմտածելով, որ ժողովուրդն առաջվա միամիտը չէ, բոլորիդ էլ հատ հատ ճանաչում է․․․
Հիմա չփորձե՛ք ինձ լռեցնել , չի ստացվի․ ես նոր չէ որ պայքարի մեջ եմ․ նախ 1965-ից Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման, իսկ անկախությունից այս կողմ Արցախի խնդիրը գումարվեց իմ պայքարին․․․ազգի տականքների դեմ պայքարել եմ ու կպայքարեմ այնքան, մինչև երկիրը չմաքրվի ազգի ցեցերից,,, Այն, որ 1994-ի Բիշքեկյան ազգադավ զինադադարի դեմ պայքարում էի, կամ Քոչի կնքած «մադրիդյան սկզբունքների», ու Սերժի «հայ-թուրքական» արձանագրությունների դեմ, կամ, տասնյակ հոդվածներով Սերժի հրաժարականն էի պահանջում, ահազանգ էի հնչեցնում, որ երկիրը անդունդ է գլորվում, ժողովրդին պայքարի կոչեր էի հնչեցնում, չլինի՞ թե կար ուրևէ մեկն ինձ հովանավորող, ուղղորդող․․․ Ցավում եմ, որ Հայաստանում ամեն բան չափվում է շահով․ անգամ շահի դիմաց են հայրենիքը
«պաշտում» և հայրենաասիրություն խաղում և ինձ էլ իրենց արշինով են չափում․․․ ուզում եմ ասել․այ ողորմելիներ ապարտյուն ճիգեր մի՛ք գործադրեք, ոչ ոք չի կարող ինձ հետ պահել իմ պայքարից, քանի ազգի տականքները իրենց թալանի համար պառակտում են երկիրը, քանի ազգի ցեցերն իրենց արժանի պատիժը չեն կրել, քանի ամեն կերպ աշխատում են տապալել Փաշինյանի կառավարությունը կրկին աթոռների տիրանալու համար, ես ինչպես զինվորը իր դիրքում կանգնած, այնպես էլ ես իմ բռնած արդարության պայքարի ճանապարհով կգնամ մինչև իմ կյանքի մայրամուտը ․․․ ճիշտ է շատերին հասու չեն իմ գաղափարները, բայց վստահ եմ, թեկուզ շատ փոքր, փորձում եմ ես էլ իմ լուման ունենամ Նոր Հայաստանի կայացման գործընթացին, որ տեսնեմ իմ երկիրը ծաղկուն ու հզոր, իմ ժողովուրդն ուրախ ու երջանիկ,,,
ԿՐԿԻՆ ՈՒ ԿՐԿԻՆ ՈՒԶՈՒՄ ԵՄ ՆՄԱՆ ԼՈՒՐԵՐ ՏԱՐԱԾՈՂՆԵՐԻՆ ԱՍԵԼ․ ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ ԿԱՆ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԱՐԺԵՔՆԵՐ, ՆՅՈՒԹԱԿԱՆԸ ԵՐԲԵՔ ՉԻ ԿԱՐՈՂ ՓՈԽԱՐԻՆՎԵԼ ՀՈԳևՈՐՈՎ․․․ ԱՅ ՈՂՈՐՄԵԼԻՆԵՐ, ՓՈՂԻ ՄԵՌԱԾ ԱՆՀԱՅՐԵՆԻՔ ԹԱԼԱՆՉԻՆԵՐ․ ՉՓՈՐՁԵՔ ՆՄԱՆ ԷԺԱՆԱԳԻՆ ՄԱՆԻՊՈՒԼՅԱՑԻԱՆԵՐՈՎ ԻՆՁ ԼՌԵՑՆԵԼՈՒ ՓՈՐՁԵՐ ԱՆԵՔ․ ՉԻ ՍՏԱՑՎԻ․ԻՄ ՊԱՅՔԱՐԸ ՀԵՆՑ ՁԵՐ ՍՏՈՐ ՏԵՍԱԿԻ ԴԵՄ Է․․․
***
ԼՌՈՒԹՅԱՆ ԳԻՆԸ
ՈՒզում եմ բերանս կոծկել, չխոսել,
Լռել ու լուռ էլ գնալ աշխարհից,
Բայց լռությունից ո՞վ է օգտվել.
Հոգնել եմ նաև կեղծ լռությունից.
Փոթորիկ է սրտումս , գիտցե´ք,
Մրրիկ ու հողմեր իրար միաձյուլ
Ապստամբ մտքիս կծիկը քանդեք,
Բերանս փակել մի´ փորձեք իզուր.
Լռե՞լ, բայց ինչքա՞ն, մինչև ե՞րբ, ասե´ք
Իմ մեջ ինձանից ես դուրս եմ գալիս.
Գոնե թող թղթին հանձնեմ զայրութս,
Միգուցե այսպե´ս խաբեմ մտքերիս:
Ինչքա՞ն, ինչքա՞ն լռեմ, համբերեմ
Լռելն էլ իրեն գինն ունի ավա՜ղ
Ավերված սրտիս ինչպե՞ս համոզեմ,
Որ ժպտա շինծու, բայց հանգչի դանդաղ:
Ա՜խ, կուզեմ լինեմ կույր ու անհոգի
Թշվառին, խեղճին չտեսնելու տամ,
Անհոգի, անսիրտ կողքովը անցնեմ,
Թե մեկ էլ նորից, նորից աշխարհ գամ:
Այդ ի՞նչ եմ ասում ես՝ երեսպաշտս.
Կարո՞ղ է արդյոք ես ցնորվել եմ,
Էլ ինչի՞ս է պետք նման ապրելս`
Մեռնելը լավ չէ՞ , քան թե հարմարվեմ:
Քանի մտքերս չեն լքել դեռ ինձ,
Քանի շնչում եմ, կենդանի եմ, կամ,
Ձայնս չեն կարող խլել ինձանից.
Չեմ լռի մահվան մահիճում անգամ…
2004թ Բրյուսել
ՍՈՆԱ ԱՐՇՈՒՆԵՑԻ