Ալիս Սողոմոնյանը ֆեյսբուքյան իր էջում նոր գրառում է հրապարակել։
Սեռժիկ սԱՐԳՍՅԱՆԻ ԲԱՐԱԹԸ
Ըստ խաբեբա սեռժիկ սարգսյանի, բարաթը (նա հենց ա՛յդ բառն օգտագործեց մամուլի ասուլիսում) ՀՀ Պաշտպանության նախարարության և զինված ուժերի Գլխավոր շտաբի «Հույժ գաղտնի» զեկույցն է: Այդ բարաթը գրվել է անհայրենիք սեռժիկի տիրապետության օրերին, իհարկե՛ նաև ի՛ր թելադրանքով: Այդ բարաթում, իբր, ամեն բան պարզ ու որոշակի գրված է ապրիլյան պատերազմում, սեռժի ասելով, մեր «հաղթանակի» մասին:
Առնվազն տարօրինակ է «հաղթանակ» որակել 100-ից ավել զոհեր ունենալը, մի շարք կարևոր բարձունքներ ու տարածքներ ազերիներին զիջելը: Բայց սեռժիկն իր յուրովի ձևակերպումն ունի. «Պաշտպանվող կողմի համար հաղթանակ է, երբ նա կարողանում է նվազագույն կորուստներով վիժեցնել հակառակորդի մտահղացումները»: Տարօրինակ է, հարյուրից ավել զոհերն իր համար նվազագույն են, տարածքների կորուստն էլ՝ անմշակ, անպիտան հող: Եվ այս ողորմելի՞ն է եղել երկրի նախագահը:
Ժողովրդական ասացվածքը հիշեցի ՝ «Արդարանո՞ւ ես, ուրեմն մեղավոր ես»:
Այսօր սեռժիկ սարգսյանն արդարանո՞ւմ էր: Այո, արդարանում էր: Բայց չստացվեց:
Այսօր սեռժիկ սարգսյանը զայրացա՞ծ էր որոշ լրագրողների տված հարցերից: Այո, զայրացած էր: Բայց քանի որ սեռժիկն իր զգացմունքները թաքցնելու մեծ վարպետ է, հենց այդ վարպետությամբ էլ կեղծ ժպտում էր լրագրողին ու… նրա կոնկրետ հարցին կոնկրետ պատասխան չէր տալիս: Օրինակ, լրագրողը շատ որոշակի հարցնում է. «Այդ պատերազմում մեր կորցրած բարձունքներից քանի՞սը հետ բերեցինք»: Որպես այս հարցի պատասխան, սեռժիկը խոսում է պաշտպանական գոտու կարևորության մասին:
Ի՞նչ պատասխաներ, ասեր, թե այդ բարձունքները ազերիներին զիջելու ցանկությունն էլ եղել է դավադրությո՞ւն, որի մասնակիցն է եղել անձամբ ինքը:
Ասուլիսի նպատակը պարզ էր՝ սեռժիկ սարգսյանը պիտի առաջ ընկներ Ազգային ժողովի քննիչ հանձնաժողովի եզրակացությունից: Իրեն տրված որոշ հարցերի պատասխանները կամ չտալով, կամ թեման կտուրը գցելով ու իրեն հաճո երկարաշունչ նախաբանը ներկայացնելով՝ ուզում էր հանրությանը հասկացնել, թե Ազգային ժողովի քննիչ հանձնաժողովն ինչ էլ հրապարակի, իմացեք, որ սուտ է: Իմացեք, որ ճիշտը ե՛ս եմ, որ հանրապետության դրոշը կողքիս՝ ներկայացել եմ ձեզ որպես երրորդ նախագահ: Բայց չստացվեց, սեռժո, մենք բոլորս էլ գիտենք, որ դու հանցավոր մասնակցություն ես ունեցել այդ դավադրությանը: Այ սրբապիղծ սեռժիկ, քաղաքական աղբանոց նետված այ համաշխարհային խաբեբա, դու, ախր, հիմա ի՞նչ կապ ունես մեր սուրբ երկրի ու նրա սուրբ դրոշի հետ: Սա մեծ վիրավորանք է մեր ժողովրդի համար:
Սա՛ էր սեռժի շտապողականության պատճառը: Շա՞տ ես վախեցած դավադիր սեռժիկ, փրփուրների՞ց ես կախվում: Որքանո՞վ հաջողվեց դա: Իհարկե չհաջողվեց: Իր ղեկավարած կուսակցության հանցագործ և թալանչի անդամների կարծիքով՝ «սրբության սրբոց» սեռժիկն, իբր, իր տխրահռչակ ասուլիսով ամեն ինչ տեղը դրեց, ցրեց ամեն կասկած: Ողբամ ձեզ, հայրենադավ կամակատարներ: Նրանք բոլորովին ուրիշ ականջներ և ուրիշ մտածում ունեն: Իրենց մտածումը տարբեր է սեռժիկին մերժած ժողովրդի մտածումից:
Անշուշտ, նաև շատ տարօրինակ է, թե սեռժիկ սարգսյանն ինչո՞ւ հենց «Հարսնաքար» ռեստորանն ընտրեց որպես մամուլի ասուլիսի վայր: Զորակցությո՞ւնն էր հայտնում նեմեց ռուբոյին, ում պատկանող այդ ռեստորանում նեմեցի թիկնազորը ծեծելով սպանել է զինվորական բժիշկ Վահե Ավետյանին: Ասուլիսի ընթացքում մի քանի անգամ Գերագույն գլխավոր հրամանատար լինելը կրկնող սեռժիկ սարգսյանը չպիտի՞ հարգի զինվորական բժշկի հանիրավի ու ողբերգական մահը: Չէ՜, նա սովոր չէ այդպիսի բաների: Նրա սովորությունը թալանն է ու կոռուպցիան: Սեռժո, նախ դու պետք է ժողովրդին վերադարձնես քո գողացած միլիարդները:
Չէ, միայն թալանի, սպանությունների սովոր սեռժականների համար նման զգացումները հարգի չեն: Հարգի լինեին, Վահեի սպանությունից մի քանի օր անց հենց բժիշկներն այդ ռեստորանում քեֆի չէին հավաքվի՝ հենց ա՛յդ ռեստորանում նշելու իրենց մասնագիտական տոնը: Հարգի լինեին, նույն սեռժիկ սարգսյանը ապրիլյան պատերազմի զոհերի տարելիցին՝ ապրիլի 2-ին, համապետական ընտրություններ չէր նշանակի, որից հետո էլ, բազում կեղծիքներով հաղթանակած՝ տարելիցի օրով աղմկոտ քեֆ-ուրախություն չէին սարքի:
Եվ, ի վերջո, հարգի լինեին, սեռժը հենց ա՛յդ ռեստորանում չէր նշանակի իր մամուլի ասուլիսը:
…Միով բանիվ, սեռժն իր այսօրվա ասուլիսով, որևէ նոր բան չասաց էլ: Նա լրագրողներին հավաքել էր միայն մի՛ բանի համար՝ շուտով քննիչ հանձնաժողովն իր եզրակացությունը կհրապարակի, իմացեք, որ ի՛մ ասածներն են ճիշտ:
Իա՜, իրո՞ք… Մենք էլ հավատացինք, էլի:
Պատասխանատվությունից խուսանավելու ի՜նչ աղվեսային պահվածք:
Ի վերջո, մինչև ե՞րբ պիտի մերժվածների այս պարագլուխը, մաֆիայի այս ղեկավարը, այս վտանգավոր մերժվածն իրեն այնքան ազատ զգա, որ իր ստերով, իր հորինած պատմություններով շարունակի վայելել իր ոչ արդար ազատությունը:
Բայց միևնույնն է, թավիշը հավերժ ներող չի մնալու, և վաղ, թե ուշ, ստահակ սեռժո, դու ստանալու ես քո արժանի պատիժը:
ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ